Zapach wanilii kojarzy mi się z wyjątkowym czasem świątecznym. U mnie w domu od zawsze piekło się ciasta. Przez bardzo długi czas Mama piekła ciasta na każdą niedzielę. Gotowych ciast kupnych, ze sklepu w dzieciństwie w zasadzie nie pamiętam. A to co się działo na święta to już było pełne szaleństwo - nie wiem jak Mama to wszystko organizowała, spinała w całość. Nieważne jak trudny mógł być czas, jak bardzo brakowało pieniędzy Mama tak to zawsze organizowała, że na święta nie brakowało niczego.

Pewnie każdy z nas ma te smaki i zapachy świąt zakodowane w sobie. Nieświadomie przyswojone w dzieciństwie pozwalają przenieść się w czasie. Dla mnie takim smakiem zbliżających się świat Wielkanocnych jest bez wątpienia chrzan.
Ucierany zawsze ręcznie z wykopywanych korzeni, tak ostry, że łzy kapały (jako dziecko podjadałam przede wszystkim ćwikłę, która chociaż też ostra to jednak była bardziej akceptowalna). Ucieranie chrzanu było u nas w domu czynnością prawie rytualną. Męski przedstawiciel rodziny brał szpadel na ramię i jak prawdziwy mężczyzna szedł ukopać chrzanu. Jak już świeże korzenie były ucierane to nie było zakamarka w domu w których nie słychać było kichania.

Pamiętacie bajkę o Kopciuszku, który jechał na bal w karocy? A z czego była ta karoca? Oczywiście - z dyni! Tak więc jeśli zacząć od tego skojarzenia to od razu sprawa staje się jasna - dyni po prostu nie można nie kochać :)